Masakela - Güney Afrika - Soma - Gurbet - Ölüm ve Sevgi Üzerine

Hugh Masakela'yı ve Coal Train şarkısını şans eseri televizyonda keşfettim. Güney Afrika'nın Apartheid rejimini ayakta tutan kömür madenlerinde çalışan, sevdiklerini yaşatmak için onları bir daha görmemek için onlardan ayrılanların hikayesini anlatıyor, Jazz-Afrika ritmleri-taklit seslerin birleşimi ile.



Coğrafya, zaman değişiyor, acılar değişmiyor.

Aklıma karıcığımı Almaya'da özlerken seyrettiğim ailesinden ayrılmış bir Nijer'li genç bir balıkçının belgeseli sırasında karaladığım şu satırlar geldi:

Ne cok ozlemisim seni!
Özlemin sanki:
Mağralarda yankılanan martıların uğultusu,
Ve Nijer'li balıkçı çocuğun burnunda,
Unutayazdığı ana baba kokusu.

Sokakta yaşayan Suriye'lileri, havaya uçurulan öğrencileri, uyurken katledilen polisleri, tezkere beklerken öldürülen erleri, bebeğine kavuşamadan öldürülen astsubayı düşünürken hep şu acılı düşünce geliyor aklıma. Analara çocuklarının, çocuklara babalarının, babalara doğdukları yerlerin kokusunu unutturuyorlar lanet olsun ki.

Para'nın, petrol'ün, ideoliji'nin, politika'nın kokuşmuş kokusu öylesine köreltmiş ki burunlarnı, bu kokuları unutmuşlar bunu yapanlar.

Comments

Popular posts from this blog

Balik Hafizali Millet ve Onun Oyunbaz Yöneticileri

Brain in love...

Joy of rediscovering a Bob Dylan discovery