Bu yaz okudugum, bir Italyan gazetesinin seküler ve vahiy kaynakli ahlak anlayislarinin benzer ve catisan yönlerini irdelemek amaci ile ünlü Italyan yazar ve dusunadami Umberto Eco ile Milan Kardinali Carlo Martinelli arasinda baslattigi mektup alisverisinden olusan “Inanmayan Neye Inanir- Inanc ya da Inanmamk*” adli kitabin en ilginc kismi Carlo Martinelli’nin sekuler ahlak anlayisinin dayanak noktalarini sorguladigi mektubu, ve Umberto Eco’nun “Öteki sahneye cikinca…” adli cevabiydi. Eco insanlarin kendilerinden sonrakiler icin bir ornek olmak, ve kendilerinden sonrakilerin hayatlarinda iyi bir iz birakmak adina hayatlarini ahlakli gecireceklerini, ve kisisel cikarlarin otesinde hareket edebileceklerini idda ediyordu. Yani bir insanin erdemi ve tüm insanlik icin degeri gelecek nesillerde biraktigi hatiralar, ve sansli birkaci icin de kendilerinden sonrakilerin hayatlarinda ön ayak olduklari degisiklikler ile ölcülebilirdi… Beni 31 Ekim 2007’de kaybettigimiz Erdal Inönü’nün arkasindan...