title, what title?

I am  a late comer to specialty coffee,  or to coffee in general. My idea of coffee has been shaped my Nescafe with milk to stay up during PHD or that gruesomely bitter burnt Starbucks coffe that I could only tolerate with a lot of cream and sugar back in my Austin days ( exactly here to be precise). I do not like Turkish coffee, since it is even darker than Starbucks coffee. All of this changed when my friend and soon-to-be sister-in-law Deniz sent our office a filter coffee machine for end user tests. I slowly moved from Starbucks, Nero, Tchibo up to the only speciality coffee shop in Istanbul Kronotrop (link). I have also tested different brewing methods such as using Moka pot ( link ). Moka pots seem to accentuate the flavors in the beans, and more suited for fresh grinds and for preparing espresso-like substrate for latte variants. Being the geek that I am, I soon came across Aeropress, which was invented by a geek for geeks (here is a link to an article about the h...

Belki ergenliğimi çok akut yaşamadığım için, belki konformizmin dibine vurmaya başladığım için, belki de konformist güçler son yıllarda iyice dayanılmaz hale geldiği için; naif olmasa da sinik bir başkaldırı sunan sanat eserleri iyice çekici hale gelmeye başladı bana. Yaklaşık bir sene önce burada hakkında yazı yazdığım ( link ) Jetzt şarkısı "Haydi gündelik hayata dalalım!" temalı "Kommst du mit in den Alltag"  ile başlayan Almanca altyazılı bu filmin en ilgi çekici sahnesini dün Walser'in "Tanner Kardeşler"'ini bitirerek kapattım ( link ). 26 yaşına kadar uşaklık, çiftçilik, oyunculuk, bankacılık yaparak geçinen Robert Walser'in otobiyografik izler taşıyan romanını kitabın arka kapağındaki söz gerçekten çok iyi anlatıyor: "Gerçekçi bir masal". Kafka'vari bir sis perdesi arkasından ne kadarının gerçek, ne kadarının eleştirel, ne kadarının kişisel olduğunu anlamak için kafa yormanız gereken bu kitabı toplumun dört bir yand...